சோமாஷ் (Chomage) என்பது..... (சிறுகதை)

 வணக்கம்

வெளி நாடுகளில் வசிக்கும் அனைவரும் நேர்மையாக உழைத்து வாழ்பவர்களல்ல. இங்குள்ள சலுகைகளைத் துஷ்பிரயோகம் செய்பவர்கள் பலர். அப்படியான ஒருவரை இங்கே காண்பீர்கள்.

நல்ல அழகான பூந்தோட்டம் ஒன்றின் நடுவே போய்க் கொண்டிருக்கின்றேன். நான் எங்கேயிருக்கின்றேன் என்று நிச்சயமாக ஒன்றும் தெரியவில்லை. அந்த நீர் வீழ்ச்சியிலிருந்து நீர் கொட்டோ கொட்டென்று கெட்டுகின்றது. இந்த பூவுலகின் அதிஅற்புதம் என்று சொல்லக்கூடிய ஒரு அம்சம் இந்த நீர்வீழ்ச்சிகள். யாரது கற்பனையாகவிருக்கிலாம் ? இப்போதைக்கு எதுவும் சொல்வதுக்கில்லை.

இதையொல்லாம் கடந்து போகும்போது ஒரு மாளிகை வாசலில் என்னைச் சந்திக்க ஒருவர் காத்து நிற்கின்றார், அல்லது அவரைத்தான் நான் சந்திக்க வேண்டும் என்பது எனக்குத் தெரிகின்றது. நேராக என்ன அழைத்துக் கொண்டு உள்ளே செல்கின்றார் அந்த அவர். உள்ளே என்னைக் கண்டதும் உண்மையின் உருவம் என நம்பும்படியான , கம்பீரமான ஓர் மனிதர் வருகின்றார்.

என்னை எந்த விபரமும் கேளாது வாழ் நாள் முழுவதும் செய்த தொழில்கள் என்ன என்றார் . இது என்ன நான் ..நான்... இறந்துவிட்டேனா ? என்னை சித்ரககுப்தனார் கேள்வி கேட்கின்றாரா ?

மரணம், இவ்வளவு விரைவில் வரும் என்று நான் நினைத்திருக்கவில்லையே.

என் சிந்தனை ஓட்டம் தடைப்பட்டது .அட நான் பதில் சொல்ல வேண்டிய கட்டத்தில் அல்லவா நிற்கின்றேன்.

வேலை ..வேலை...நான்....  நான்.... உளருகின்றேன் , தெளிவாகத் தெரிகின்றது. ஆனாலும் என்ன செய்ய, கேட்ட கேள்வி அப்படி என்னை உளரவைத்தது.

நான் வேலை செய்துள்ளேன், 1979ல் ஆறு மாதம் ஒரு பரீஸ் ரெஸ்டோரெண்டில் வேலை செய்தேன்.

பிறகு அதனை ஒருவாறு குழப்பி, முதலாளியை" பிச்சை வேண்டாம் நாயைப் பிடி" என்ற கட்டத்துக்கு கொண்டு சென்றீர்.

அது என்ட பிழையில்லை, முதலாளி ,கூட வேலை செய்ற அடையான் , தவறு மன்னிக்கவும், அல்ஜீரீக்காரன், பாவம் எழுத வாசிக்கத் தெரியாதவன், அவனை ஏமாத்தினான், சம்பளத்தை பொய்க் கணக்குக் காட்டிக் குறைச்சுக் குடுத்தான். எனக்குப் பொறுக்கயில்லை!

பொங்கியெழுந்தீர், முதலாளி வெளிக்கிடுத்தினான், நரம்புத்தளர்ச்சியால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளார், கொஞ்சம் மூளை சுகமில்லை என்று சந்தேகிப்பதாக உறுதிப்படுத்தினான்.

ஓம் ஓம், அது அவன்ற பிழை , நான் கேக்கயில்லை

'ஆம், ஆம்' ஆனால் உமக்கு வேலையில்லாதவர்களுக்கான சலுகைப் பணம் கிடைக்கத் தொடங்கியது.

உண்மைதான் .

அந்த அல்ஜீரீக்காரன் தொடர்ந்து வேலை செய்கிறான்.

ஓம் ஓம், நான் அவனுக்குச் சொன்னனான் உன்னை ஏமாத்துறான் பத்துரோன் (முதலாளி), நான் உனக்குச் chomage (வேலை இல்லாதவர்களுக்கு வழங்கப்படும் உதவிப் பணம் )வாங்கித் தாறன் என்று, அதுக்கு என்னில நம்பிக்கையில்லை கஷ்டப்பட்டு வேலை செய்யுது.

ஒஹோ ... தொடர்ந்து வேலை செய்யிற அவன் பைத்தியம்.

நான் அப்படிச் சொல்லல்லை.... விஷயம் பிழைக்கிற மாதிரி இருக்கிறது.

சரி, அதுக்குப் பிறகு என்ன நடந்தது?

ஒரு மூன்று வருசம் வேலை தேடிக்கொண்டிருந்தனான்.

வேலையொன்றும் கிடைக்கவில்லை.

இல்லை.

பிறகு 1983லிருந்து ,ஐப்பசி மாதம் எண்டு நினைக்கிறன் ,ஒரு மூண்டு மணித்தியால வேலை கிடைச்சுது.

அவ்வளவுதான்.

அதில ஒரு 2000 பிராங் கிடைச்சுது, அப்ப பிராங்; 2000 பிராங் ஒரு ஆளுக்கு வடிவா போதும்.

பின், நீர் மிகுதி நேரம் என்ன செய்தீர் ?

என்னத் தேடி எந்த நாளும் சிநேகிதர்மார் வந்து கொண்டே இருப்பினம்.

ஏன் ?

ஏன்னெண்டால் அவைண்ட எல்லாப் பிரச்சனைக்கும் என்னட்டத்தான் வருவினம்

தர்மம், சமயம், தத்துவம், எல்லாத்தையும் விட அரசியல், எங்கட சனங்களுக்கு அரசியல் சுத்தமாத் தெரியாது, கள்ளர் காடையர் சொல்லுறதையெல்லாம் நம்பிக் கொண்டு வோட்டுப் போடுதுகள்.இதுகளுக்குப் புத்தி சொல்ல வேண்டும், இதுகளோட அரசியல் ஞானத்தை வழக்க வேண்டும் எண்டு எனக்குத் தீராத ஆசை.

பின்னர் அந்த மூன்று மணித்தியால வேலையைத் தொடர்ந்து செய்து கொண்டிருந்தீர்.

இல்லை, இல்லை, மூண்டு மணித்தியாலத்தில முப்பது மணித்தியால வேல செய்விக்கப் பாத்தான் Chef . நானோ ஏமாறிறவன், அங்க (B)பயூரோல வேல செய்த ஒரு வெள்ளை இந்தியா போய் வந்தவர், இந்தியாவப் பத்தி கேள்விகள் கேட்டுக் கொண்டேயிருப்பார். அவரோட சிநேகிதம் பிடிச்சன், பகடி என்னெண்டா அவர் தான் கிளீனிங்குக்குப் பொறுப்பானவர். நான் அவரோட கதைக்கிற நேரத்தில பூவல் பத்ரோன்(Poubelle- குப்பை  Patron- முதலாளி) கிளீனிங் சாமான்கள் வீட்டையிருந்து கொண்டரச் சொல்லுறான் எண்டு சொல்லிட்டன். அவன் செவ்(chef) வைக் கூப்பிட்டு விசாரித்தான். செவ் இதை பூவல் பத்ரோனிட்டசொல்ல, அவன் என்ன நிப்பாட்டிட்டான்.

பழையபடி சும்மாயிருந்து காசெடுத்தீர் !

இல்லை ,இல்லை பத்ரோன்(முதலாளி) சைன் பண்ணேல்ல , காசெடுக்கேலா.

"சந்திரன் என்ட ரூம் மேட் பேப்பர் இல்லாம இருந்தான் ,பின்ன என்ட பேப்பரைக் குடுத்தனான் , ஒரு ஆறு வருஷம் ரெஸ்டைரன்ட் வேல செய்தான், அது நெருப்பு பிடுச்சுது, பிறகென்ன chomage technic சும்மா இருந்து காசு எடுக்கிறன்".

இல்லை இல்லை பிறரது உழைப்பைச் சுரண்டிச் சீவிக்கிறீர்.

இதிலென்ன சுரண்டல், வேல இல்லாத ஆக்களுக்கெண்டுதான் அந்த திட்டத்தை வைச்சிருக்கினம்.

ஏதொவொரு காரணத்தால் வேலையில்லாமல் போகும் பொழுது வாழ்வதற்குத்தான் அரசாங்க உதவி. இப்படிச் சுரண்டி வாழ்பவருக்கு என்ன தண்டனை தெரியுமோ.... ?

ஐயோ போதுமடா சாமி..... திடுக்கிட்டு கண் திறக்க ஆ கண்டது கனவல்லவா....காத்தாய் கந்தா.

"கர்த்தரே எனக்கேன் இப்படியொரு கனவு. »

மனச்சாட்சி ஒலித்துக்கொண்டேயிருக்கும் ,அது உண்மையைப் பேசிக் கொண்டேயிருக்கும் என்பது இதுவோ !

பெற்ற மனம் (உண்மைச் சம்பவம்)

வணக்கம்

எதற்கெடுத்தாலும் அந்தக் காலத்தில் அப்படியில்லை என்று ஏதோ அந்தக்காலத்தில் இவ்வுலகம் சொர்க்கமாயிருந்தது என்பது போல் பேசுவோரை எங்கும் எப்போதும் காணலாம். ஆனால் அன்றும் இன்றும் சில பிரச்சனைகள் ஒரே மாதிரியாகவேயிருந்துள்ளது. இன்று பிள்ளைகள் பெற்றோரை விட்டு விட்டு வெளிநாடுகளுக்குப் போய்விடுகின்றனர். இறுதிக் காலத்தில் பெற்றோர் தனியாகத் துன்பப்படுகின்றனர் என்ற குற்றச்சாட்டு பலமாக உள்ளது.

ஆனால் பத்தொன்பதாம் நூற்றண்டில் ஒரு தாய் குருட்டுத்தனமான தாய்ப்பாசத்துக்கு எடுத்துக் காட்டாக வாழ்ந்துள்ளாள். டாக்டர் திரு உ.வே. சாமிநாதய்யர் அவர்கள் அத்தாயை தனது" நினைவு மஞ்சரி"என்றநூலில் படம் பிடித்துக் காட்டியுள்ளார்.

கும்பகோணத்தில் நான் வேலை பார்த்து வந்த காலத்தில் அங்கே ஒரு வக்கீல் குமாஸ்தா வாழ்ந்து வந்தார்.அவர் சுறுசுறுப்பும் முயற்சியும் உள்ளவர்.அவருடன் அவருடைய தாயும் இருந்தாள்.அவள் தன் குமாரரிடம் மிக்க அன்புள்ளவள் .தன் பிள்ளை சாப்பிடுவதற்கு முன் உணவு கொள்ள அவளுக்கு மனம் வருவதில்லை. குமாஸ்தாவும் தன் அன்னையிடம் அனபுடையவராகவே இருந்தார்.

அநேகமாக குடும்பங்களில் ஒற்றுமை நிலை எப்போதும் ஒரேமாதிரியாக இருப்பதில்லை. கல்யாணம் ஆவதற்கு முன் உள்ள அமைதியும், ஆன பின்பு வீட்டில் உண்டாகும் கலகங்களும்,அந்தக் கலகங்களைப் பெண்கள் விருத்தி செய்வதும் புதுமையான விஷயங்கள் அல்ல. முன்னே குறித்த வக்கீல் குமாஸ்தாவுக்கு விவாகம் ஆயிற்று. அவருடைய மனைவி வீட்டிற்கு வந்தாள். அன்று முதல் அந்த வீட்டில் முன்பு தடையில்லாமல் வளர்ந்து வந்த அன்பும் அமைதியும் கலக்கத்தை அடைந்தன. தாயினிடம் உள்ள குறையோ, வந்த பெண்ணிடம் உள்ள குறையோ,இருவருடைய குறைகளுமேயோ தெரியவில்லை; அந்த வீட்டில் மூவரும் சேர்ந்து சந்தோஷமாக இருக்க முடியவில்லை.

மாமியாருக்கும் மருமகளுக்கும் மனப் பொருத்தம் ஏற்படவில்லை. பகைமைதான் உண்டாயிற்று: அது வர வர விருத்தியடைந்தது.

அந்தப் பெண்ணுக்கு அதிகாரம் செலுத்த வேண்டும் என்ற ஆசை அதிகமாக உண்டாயிற்று. தன் கணவன் இருக்கும் போது ஒருவிதமாகவும், இல்லாதபோது வேறுவிதமாகவும் மாமியாரை நடத்தி வந்தாள்.இதுவரையில் நாம் இந்த வீட்டில் நடத்தி வந்த அதிகாரத்தை இந்தச் சிறு பெண்ணா தடுப்பது என்ற ரோஷம் அந்தக் கிழவிக்கு உண்டாயிற்று. அப்புறம் யுத்தம் உண்டாவதன்றி அமைதிக்கு வழி ஏது? வீட்டுக்காரரிடம் இரண்டு பேர்களும் முறையிட்டனர். ஒவ்வொருவரும் தம் தம் கடசியே நியாயமானதென்று தோன்றும்படி சொல்லினர்.அவருக்கோ மனைவியின்மேல் ஆசை ,அன்னையின்பால் அன்பு. இரண்டுக்கும் இடையில் இருந்து தவித்தார். "இந்தக் கலகத்தை வளரவிடக்கூடாது "என்று மட்டும் நினைத்தார்.

"இனிமேல் உங்கள் அம்மா இந்த வீட்டில் இருந்தால் நான் இருக்க முடியாது. என்னை எங்கள் வீட்டில் கொண்டு போய் விட்டு விடுங்கள், என்றைக்கு உங்கள் அம்மாவை அனுப்புகிறீர்களோ, அன்றைக்கு என்னை அழைத்துக் கொண்டு வரலாம்" என்று மனைவி கண்டிப்பாக உத்தரவு போட்டாள். வீட்டுக்காரர் ஆசைக்கு அடிமைப்பட்டவர்;மோகத்தினால் தைரியத்தை இழந்தவர்.தன்னுடைய வீட்டிலே தனியாக ஓரிடத்தைப் பிரித்துக் கொடுத்து அங்கே தம் தாயை இருக்கச் செய்தார், அவள் தனியே சமைத்துச் சாப்பிட்டு வந்தாள்.

இந்த ஏற்பாடுகூட அவர் மனைவிக்குப் பிடிக்கவில்லை. "என் கண்ணில் படவே கூடாது" என்று கூப்பாடு போட்டாள்.தனியே ஒரு வீட்டில் தம் தாயை இருக்கச் செய்து வேண்டிய சாமான்களை அவர் அனுப்பி வந்தார். கிழவி முணுமுணுத்துக் கொண்டே தனிமையாக இருந்து வரலானாள்.

நாளடைவில் இந்த ஏற்பாடும் மனைவியின் உபதேசத்தால் கைவிடப்பட்டது , கிழவிக்குச் சாமான் கொடுப்பதை குமாஸ்தா நிறுத்திக் கொண்டார்.கிழவி தன் தலையெழுத்தை நொந்து கொண்டு கும்பகோணத்திலேயே தெருத்தெருவாக அலைந்து உபாதானம் எடுத்து வயிறு வளர்க்க ஆரம்பித்தாள்.

” நான் எத்தனையோ கஷ்டப்பட்டு அவனை வளர்த்தேன். இப்போது அவனுக்கு முன்னாலேயே பிச்சை எடுத்துச் சாப்பிடும்படி ஆகிவிட்டது; தலைவிதி" என்று அழுது கொண்டே அவள் உபாதானம் வாங்கினாள்.

அவளது நிலையைக் கண்டு ஊராரெல்லோரும் இரங்கினார்கள்.அவளுடைய பிள்ளையைத் தூற்றாதவர் யாருமில்லை.அவரோ காவேரியில் விடியற்காலம் ஸநானம் பண்ணுவதிலும். முறைப்படி அனுஷ்டானம் பூஜை செய்வதிலும் தவறுவதில்லை.

"அப்படியாவது சமர்த்தாய்ப் பிழைத்தால் நல்லதாயிற்றே ; அவளுக்கு ஒன்றுமே தெரியாதே; அவனைக் கெடுத்துக் குட்டிச்சுவராக்கிவிடுவாளே "என்று கிழவி இரங்குவாள். அவளுடைய அன்பு குறையவில்லை.

ஒரு சமயம் குமாஸ்தாவுக்கு ஜ்வரம் வந்தது. மிகவும் கடுமையாக இருந்தது.அவருடைய தாய் அதைக் கேள்வியுற்றாள். அவள் நெஞ்சம் படபடத்தது.பெற்ற மனம் பித்து அல்லவா?வீட்டிற்குள் போய்த் தன் பிள்ளையைப் பார்க்க வேண்டும் என்ற ஆவல் அவளுக்கு உண்டாயிற்று. உள்ளே போனால் தன் மருமகள் ஏதாவது அவமானப்படுத்தினால் என்ன செய்வது என்ற பயம் வேறு இருந்தது; அப்பால் துணிவோடு அந்த வீட்டிற்குச் சென்றாள். திண்ணையில் உட்கார்ந்தாள் .உள்ளே போக அவளுக்கு மனம் துணியவில்லை. பயம் பாதி; 'அவள் முகத்தில் விழிக்கக்கூடாது' என்ற எண்ணம் பாதி. உள்ளே போய் அவள் பிள்ளையைப் பலர் பார்த்து வந்தனர்.அவர்களைப் பார்த்துப் பார்த்து "இப்பொழுது எப்படி இருக்கின்றது " என்று கேட்டுக் கொண்டேயிருந்தாள். "உள்ளே வந்து பாரேன்" என்று சிலர் அழைத்தார்கள்.

"நான் எதற்கு வரவேண்டும் ?அவள்தான் இருக்கிறாளே, அவளிடம் சொல்லுங்கள்; அவனுக்கு வேண்டியதைப் பண்ணிப்போட அவளுக்குத் தெரியாது.மருந்து குழைத்து கொடுக்கத் தெரியாது.மருந்து காரமாக இருக்கும். தேன் நிறையவிட்டுக் குழைத்துக் கொடுக்கச் சொல்லுங்கள் "என்று சொன்னாள் கிழவி.

தன் பிள்ளைக்கு அபாயம் ஒன்றும் இல்லையென்று தெரிந்து கொண்ட பிறகே, அன்று அவள் உபாதானம் எடுக்கச் சென்றாள். அவருக்கு உடல் நிலை வரவர குணமாகிக் கொண்டிருந்தது .ஒவ்வொரு நாளும் அந்தக் கிழவி அந்தவீட்டுத் திண்ணைக்குப் போய் அயலார் மூலமாக விஷயத்தை விசாரித்து அறிந்து வந்தாள்.

ஒரு நாள் நான் அந்த தெருவழியே சென்று கொண்டிருந்தேன். கிழவி திண்ணையில் இருந்தாள் .அங்கே வந்த ஒருவரிடம் அவள் பேசிக் கொண்டிருந்தாள், "அவனுக்கு அதிகக் காரம் கூடாது.ஜ்வரம் கிடந்த உடம்பு வாய்க்கு இதமாகவும் பத்தியமாகவும் பண்ணிப் போடச் சொல்லுங்கள்,மோர்க்குழம்புபண்ணினால் அவள் தேங்காய் அரைத்துவிடமாட்டாள். நிறைய அரைத்துவிடச் சொல்லுங்கள்.அப்படிச் செய்கிறதனால் அவள்அப்பன் வீட்டுச் சொத்து ஒன்றும் குறைந்துவிடாது. நான்தான் மகாபாவி. அவனுக்கு ஏற்றபடி பண்ணிப் போடக் கொடுத்துவைக்கவில்லை”. என்று அவள் கூறியது என் காதில் விழுந்தது.

"நான்தான் மகாபாவி" என்ற போது அவளுக்கு பேசமுடியவில்லை; குரல் தடுமாறியது.அந்தத் தடுமாற்றத்தில் அவளுடைய அன்பின் நிலையும் பெற்ற மனதின் இயல்பும் வெளிப்பட்டன. அந்த ஒரு கணத்தில் என் கால்கள் கூட மேலே செல்லாமல் தடுமாறின.

"மகா பாவி" என்று இவள் சொல்லிக் கொள்கிறாளே, "யார் பாவி" என்ற என்னை நானே கேட்டுக்கொண்டு மேலே நடந்து சென்றேன்.

நன்றி நினைவு மஞ்சரி (முதற் பாகம்)

மகாமகோபாத்தியாய உ வே.சாமிநாதையரவர்கள்