கட்டாயத் திருமணங்கள்

வணக்கம்

வலைப் பூ வாசகர்களுடன் மீண்டும் திருமணங்கள் பற்றிப் பேசவேண்டிய சூழ்நிலையில் நாம் உள்ளோம். ஐரோப்பிய, அமெரிக்க நாடுகளில் வசிக்கும் இலங்கைத் தமிழர்களிடையே நடக்கும் திருமணங்களில் ஏற்படும் மிக விரைவான மணமுறிவு நம்மைக் கலங்க வைக்கின்றது. திருமணம நடந்த அன்று பிற்பகலே காணாமல் போய்விட்ட மணப் பெண், ஒரு வாரத்தில் ஓடிப் போய்விட்ட பெண், சில மாதங்களில் கைவிட்ட பெண் , திருமணம் பதிவு செய்யப்பட்டது ஆனால் திருமணம் நடக்கவேயில்லை .ஏனெனில் பெண்ணுக்குச் சம்மதமில்லை அல்லது இதற்கு எதிர்மாறாக ஆண் இப்படியான இக்கட்டான சூழ்நிலைகளைச் சந்தித்திருப்பார்.

ஏன் இந்த நிலை ? நாம் பேசி ஒழுங்கு படுத்தும் திருமண முறைகளில் ஏதோ ஒரு ஒழுங்கீனம் உள்ளது என்பது தெளிவு. இற்றைக்கு இருபது, முப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் நடந்த திருமணங்களைப் போல் இப்போது பேசி நிறைவேற்ற முடியாது என்பதை நாம் உணரவில்லை எனத் தோன்றுகின்றது.

வேறு வேறு நாடுகளில் வேற்றுக் கலாச்சாரங்களில் வளரும் புதிய தலைமுறை எங்கோ ஒரு கண்காணாத நாட்டில் வளரும் ஒரே சாதியைச் சேர்ந்தவர், அல்லது குறிப்புப் பொருந்தியுள்ளது, நமக்குத் தெரிந்த குடும்பத்தவர் , இன்னும் வசதியாக வாழ்கிறார்கள் என்பதற்காகத்

திருமணம் செய்யச் சம்மதிக்க மாட்டார்கள். அப்படிச் செய்தாலும் அவர்களால் ஒற்றுமையாக வாழ முடியாது.

இதை உணராத நாம் பிள்ளைகளை வற்புறுத்தி நமக்குப் பிடித்தமான ஒருவரை தெரிவு செய்து ஏக தடபடலாகத் திருமணம் செய்து வைக்கும் போது மறுக்க முடியாத இளம் சந்ததியினர் ஏற்றுக் கொள்கின்றனர்; அதே வேகத்தில் விட்டு விட்டு ஓடுகின்றனர். முன் பின் காணாத ஒருவரைப் பெற்றோர் மணம் முடிக்க வற்புறுத்தும் போது ,அவர்களின் கஷ்டங்களை உணர்ந்து திருமணம் செய்து, அந்த வாழ்க்கைச் சிக்கல்களை சுமந்து , கொண்டிழுத்த, தலைமுறையை இனிக் காண முடியாது!

தத்தம் பிள்ளைகள் தத்தமக்கு விரும்பியவரை மணந்து வாழ்வதை ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டிய கட்டாயத்துக்கு நாம் , இலங்கைத் தமிழர்கள் தள்ளப்பட்டுள்ளோம். கூடுமானவரையில் பிள்ளைகளுடன் கலந்து ஆலோசித்து , அவர்களுக்குப் பிடித்தமான துணைவரைத் தெரிந்து அல்லது அவர்கள் தமக்குப் பிடித்தமான ஒருவரைத் தெரிவு செய்ய வேண்டிய ஆலோசனைகளைக் கூறி வழி நடத்துவது நன்று எனலாம்.

விவாக ரத்தானவர் என்ற பட்டத்தை குடும்ப வாழ்வில் ஈடுபடாமலே சுமக்கும் துர்ப்பாக்கியத்தை இளம் சந்ததியினருக்கு நாம் அளிக்க வேண்டாம்.

இந்த புதிய சிக்கல்களைக் கழைய முயற்சிப்போமா, புதிய பாதையில் பயணிப்போமா!

தொடர்பு கொள்க kalyanam.cheyugal@gmail.com

அடுத்தகட்டம் - கட்டுரை

வணக்கம்


20ம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பங்களில் பால்ய விவாகங்கள் தடை செய்யக் கோரி சமூக ஆர்வலர்கள் நூற்றுக்கணக்கில் பாரதத்தில் போராடினார்கள். ஆனால் இத்தகைய போராட்டங்கள் நமது நாட்டில் நடந்ததாக எத்தகைய பதிவுகளும் இல்லை. இன்று இந்தியாவில் இந் நிலைமை குறிப்பிடத்தக்க அளவில் மாறியுள்ளது. இதற்காக அந்த நாடு கண்ட போராட்டங்களை அறிய வேண்டுமானால் மகாகவி பாரதியார், பாரதிதாசன், கல்கி, காண்டேகர் அநுத்தமா, லஷ்மி போன்ற இருபதாம் நூற்றாண்டின் ஆரம்ப கால எழுத்தாளர்களின் படைப்புகளை வாசித்தல் வேண்டும்.

இன்று நமது தமிழினம் இத்தகையதொரு சமூகப் பிரச்சனையை இன்னொரு கோணத்தில் சந்தித்துள்ளது. தமிழினத்தின் போராட்டத்தால் உருவான இளம் விதவைகன், துணையை இளந்தவர்கள் என ஏராளமான தமிழர்கள் உலக நாடுகள் எங்கும் வாழ்கின்றனர்.

வேறு வேறு நாடுகளுக்குப் போனவர்கள் அந்தந்த நாடுகளின் கலாச்சாரத்துக்கு அமைய வாழப் பழக்கப்பட்டவர்களால் இன்னொரு நாட்டில் வாழ்ந்து பழகியவர்களுடன் தமது வாழ்க்கையை இணைத்துப் பார்க்க முடியவில்லை. இதனால் கலைந்த குடும்பங்கள் பல. நாற்பது வயதுக்குப் பின்னர் வாழ்க்கையைப் புதுப்பித்துக்கொள்ள சில சமயங்களில் ஆண்களுக்கு முடியும் ஆனால் பெண்களுக்கு இத்தகைய வயதில் திருமணத்தை எதிர்பார்க்கும் பெண்களை நோக்கி சமூகம் ஒரு ஏளனக் கண்ணைட்டத்தை எறிகின்றது. அதிலும் விதவை என்றால் மேற்கொண்டு பேசவே தேவையில்லை.

இந்த நிலை மாறவேண்டும் என்பது எமது நோக்கம். திருமணம் என்பது வெறும் உடலைச் சார்ந்த விடயம் மட்டுமல்ல.. இரண்டு நண்பர்கள் சேர்ந்து ஒன்றாக தேநீர் அருந்தும் போது உண்டாகும் மகிழ்ச்சி எத்தகையதோ அத்தகையதே ஒரு கணவனும் மனைவியும் சேர்ந்து வாழும்போது உண்டாகும் இன்பம். இதை ஏன் தவறாக எடைபோட வேண்டும் என்று தெரிய வில்லை.

இநத கண்ணோட்டத்தில் நாம் கண்ட மதிவாணன் ஐம்பதை நெருங்குகின்றார். அவர் மனைவி புற்று நோயால் மரணமாகி சில வருடங்கள் ஆகின்றன.அவருக்கு இபண்டு பிள்ளைகள். தனிமையை தாங்கிக் கொண்டு பிள்ளைகளை வளர்த்து வருகின்றார்.

மாதங்கி இலங்கையில் பொறியியல் பட்டம் பெற்றவர் , சொந்தத்தில் செய்த திருமணம் சொற்ப மாதங்களில் இரத்து செய்யப்பட்டது. இரண்டாவது திருமணம் நோயாளி ஒருவருடன் நடந்தது. பத்து வருடங்களில் அவர் மரணமானார். ஆக மீண்டும் தனிமை. இந்த இருவரையும் ஒரே சமயத்தில் சந்தித்தோம்.

இருவரும் பொறியியல் துறையில் கல்வி கற்றவர்கள், துணையை இழந்தவர்கள், ஒரே வயதை நெருங்குபவர்கள், ஆகவே ஏன் இவர்கள் இணைந்து வாழக்கூடாது என எண்ணிணோம். இருவரையும் அறிமுகப்படுத்தினோம். இந்த வயதில் இன்னொரு வாழ்க்கையா எனத் தயங்கியவர்களை உற்சாகப்படுத்தினோம். உரையாடத்தொடங்கியவர்களின் முகத்தில் சந்தோஷத்தின் அடையாளம்

அவர்கள் குதூகலம் நமக்கு மட்டற்ற மகிழ்ச்சி. இந்த அடுத்த கட்டத் தாண்டுதலை சமூகம் நல்ல கண் கொண்டு பார்க்க வேண்டும். தனிமையில் திண்டாடுபவர்களின் வாழ்க்கையில் இன்பம் வீசச் செய்ய வேண்டும்.

இத்தகைதொரு சேவையைச் செய்யும் பாக்கியம் கிடைத்தையிட்டு எமது வலைப்பூ புளகாங்கிதம் அடைகின்றது.

இளம் விதவைகளை எண்ணி அவர்களுக்காக மகாகவி பாரதியார் பாடிய "நல்லதோர் வீணை செய்தே "என்ற பாடலை இங்கு தருகின்றோம் !